Ik had in de beginjaren van mijn uitvaart carrière een dubbele baan. Omdat ik bij de uitvaartorganisatie een parttimecontract kreeg besloot ik mijn baan in de detailhandel, Albert Heijn, aan te houden voor 2 ochtenden. En in overleg met beide werkgevers was dit prima te combineren.
Op één van die AH ochtenden word ik gebeld door collega van de uitvaartzorg of ik ’s middags naar een familie wil om een uitvaart te bespreken. Dit zeg ik toe en geef aan na mijn werktijd terug te bellen voor de gegevens en zij kan een afspraak voor mij maken met de familie hoe laat ik bij hen kan zijn.
Wat ik al wel wist dat het om een mevrouw ging van begin 80 jaar en dat ik moest bespreken met dochter en schoondochter omdat vader in het ziekenhuis lag.
Terwijl ik mijn werk weer op pak laat zo mijn gedachten gaan over wat ik deze familie kan bieden, word ik weer gebeld door dezelfde collega of ik vanmiddag nog een uitvaart wil bespreken.
Ik wil aangeven dat dit wel wat veel wordt voor een beginnende uitvaartverzorger maar zij onderbreekt mij door te zeggen dat ik bij dezelfde familie moet zijn. Huh???
Zij vertelt mij dat vader ook is overleden, binnen 24 uur beide (schoon)ouders overleden. Hoe is het mogelijk?
Dit is voor mij, op dat moment beginnende uitvaartverzorger, wel een uitdaging. Hoe ga je daar mee om, een dubbele uitvaart bespreken, maar leergierig als ik ben ga ik het gesprek aan.
In het gesprek met de dames wordt mij verteld dat vader een behoorlijke operatie had ondergaan en dat moeder en schoondochter gisteravond na het bezoekuur thuis kwamen, koffie wilden gaan drinken, toen moeder onwel is geworden en overleden. De dames moesten dit vreselijke bericht aan vader vertellen. Die arme man kon dit vreselijke bericht niet aan en overlijdt korte tijd later. Vader en moeder waren altijd zeer hecht geweest en erg aan elkaar verknocht.
Zo besluiten we samen met de familie dat dit een uitvaart wordt waar beide ouders centraal staan ofwel een crematieplechtigheid met twee overledenen. Ook het vervoer naar het crematorium gaan ze samen in één auto, plannen we extra tijd in de aula, meerdere muziekstukken en toespraken. Alles samen, behalve het crematieproces dit moest apart omdat de wet dit niet toestaat.
Hoe bijzonder het ook allemaal was en hoe mooi het ook verliep, ik had intens te doen met dochter en schoondochter, haar man was enkele jaren geleden overleden, waren binnen 24 uur hun beide (schoon)ouders kwijt. En ja dan ben ik ook niet van steen en pink ik rustig een traantje weg.
Een toevallige ontmoeting
Als zelfstandig uitvaartverzorger neem ik je graag mee in de wereld van de uitvaartzorg. Ik vertel je over mijn werkzaamheden en de vele bijzondere ervaringen die ik meemaak. De bijzondere, verdrietige, maar ook grappige momenten. Zo krijg jij een indruk wat er allemaal mogelijk is in de uitvaartzorg en wat er geregeld moet worden. In deze column neem ik je mee in één van die bijzondere momenten.
Harma Bodde
Sporten
Omdat sporten ook voor een uitvaartverzorger goed is, probeer ik mij drie keer per week in het zweet te jagen in een sportlocatie in mijn woonplaats. Zo kom ik tijdens de cooling down met een kopje thee in gesprek met een medesporter, en nadat we een korte tijd over van alles en nog wat hadden gesproken, maakt ze aanstalten om weg te gaan.
Mantelzorger
Ze vertelt me op de valreep dat ze die middag nog graag even met haar schoonmoeder naar de stad wil om gezellig een bak koffie te drinken. ‘Mam is mantelzorger voor m’n schoonvader die ernstig ziek is. En een verzetje op zijn tijd is dan ook meer dan welkom’, vertelt ze mij. Toen haar schoonvader nog redelijk uit de voeten kon, gingen ze elke zaterdag- en woensdagmiddag een kopje koffie drinken in de stad. Maar nu vader dat niet meer kan, wordt het voor moeder ook moeilijker om weg te gaan, omdat ze vader niet alleen wil laten. ‘Nu is er vanmiddag iemand die bij vader kan blijven en kunnen wij even weg.’ Zo wordt het gesprek toch langer dan de bedoeling was.
Wensen bespreken
Dat snap ik volkomen en ik stel haar voorzichtig de vraag of haar schoonvader de wensen voor zijn afscheid wel eens heeft uitgesproken. Ze kijkt me vragend aan en ik vertel haar dat ik als zelfstandig werkend uitvaartverzorger het nog weleens tegenkom dat nabestaanden niet weten wat de wensen zijn.
Visitekaartje
Ooh nee, dat heeft ook haar schoonvader nooit gedaan, maar ze zal proberen het bespreekbaar te maken. En nadat ze nog vertelt waar haar schoonouders zijn verzekerd, nemen we afscheid van elkaar. Ik geef haar aan dat ik in principe alle polissen kan verzilveren en op mijn voorzichtige vraag of ik haar mijn visitekaartje mag geven, zegt ze ja. ‘Mocht je vragen hebben of meer informatie willen hebben, dan mag je mij altijd bellen. Dit uiteraard geheel vrijblijvend’, voeg ik er nog aan toe.
Overleden
Wanneer ik twee dagen later op een verjaardag zit en eigenlijk al aanstalten wil maken om naar huis te gaan, gaat mijn telefoon. De dame uit de sportschool maakt zich kenbaar en zegt: ‘Ik heb je nodig Harma, mijn schoonvader is zojuist overleden.’
Bijzonder
Poeh, die komt binnen! Dit had ik niet verwacht. Hoe bijzonder kan het zijn dat je eerst bij de sport spontaan met elkaar in gesprek bent gekomen en twee dagen later in een heel andere setting met elkaar aan de tafel zit.
Waardig afscheid
Deze meneer heeft, mede door de openheid van zijn familie, een heel warm en waardig afscheid gekregen waarbij zijn grootste passie, voetbal, centraal stond. Voetbal liep als een rode draad door zijn leven en het leven van zijn gezin. Zelfs de kaart werd hierop aangepast. En in een bomvolle aula van een crematorium werd dit ook nog eens benadrukt door de sprekers en de foto’s die werden getoond.
Wensen vastleggen
Heb jij al eens over je eigen uitvaart nagedacht? Je doet er verstandig aan om je wensen hierover vast te leggen. Weet je niet hoe je dat moet doen? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Hierin denk ik met je mee, geef ik je tips en krijg je ook informatie over de prijzen. Ook kun je bij mij een gratis wensenboekje aanvragen, dat je door alle keuzes omtrent de uitvaart leidt.